بررسی استرس حاد، اختلال استرس پس از سانحه و کیفیت زندگی بعد از سوانح رانندگی در مصدومین بستری شده در بیمارستان پورسینا رشت طی سال ۱۳۸۸

سابقه و هدف: دانش کمی در مورد کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در مصدومین حوادث رانندگی وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه تعیین استرس حاد، اختلال استرس پس از سانحه و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در مصدومین حوادث رانندگی می باشد. مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه توصیفی افراد مورد مطالعه از بستری شدگان در بخش های ارتوپدی و ترومای بیمارستان پورسینا شهر رشت طی سال 1388 انتخاب شدند. داده ها یک هفته و دوماه پس از تصادف برای 88 بیمار بستری جمع آوری گردیده و با ابزارهای srs- ptsd (استرس پس از سانحه) و sf-36(فرم خلاصه شده کیفیت زندگی مرتبط با سلامت) بررسی شدند. نتایج: استرس حاد هفته اول پیش بینی کننده مستقل استرس پس از سانحه دوماه بعد بود. در تجزیه و تحلیل رگرسیونی بین موقعیت مصدوم به عنوان راننده و نمره اختلال استرس پس از سانحه دو ماه بعد ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (024/0=p). نتایج این مطالعه همچنین، افزایش میانگین در عملکرد جسمی کیفیت زندگی (005/0=p) و کاهش میانگین محدودیت نقش به علت آسیب جسمانی (02/0=p) و کاهش میانگین در عملکرد روانی شامل سلامت روانی (001/0=p) محدودیت نقش هیجانی (01/0=p) و نیروی حیاتی (001/0=p) در هفته اول تا دوماه پس از تصادف را نشان دادند. نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت حوادث رانندگی می تواند در کیفیت زندگی مصدومین حوادث رانندگی اختلال ایجاد کرده و کارکنان ارائه دهنده خدمات مراقبتی باید در مورد استرس حاد، به خصوص در رانندگان اقدامات مداخله ای لازم را انجام دهند.